Oyun Güvercini

Oyun Güvercinleri

Sağlıklı Yavrular Alabilmek İçin

GÜVERCİNLERDEN YAVRU ALMA SANATI
Güvercin mereklılarının en merak ettiği konu damızlığın altından nasıl yavru geleceğidir.Bazılarımızın belki bu merakı güvercin beslememizin ana sebebidir.Peki sağlıklı yavrular almak için neler yapmalıyız.Bu makalede sağlıklı yavru almak için uygulamamız gereken ana prensiper üzerinde duracağım umarım faydalı olur.(bende hepsini uygulayamıyorum onuda belirteyim)
 
Ortam kümes faktörü:
 
Öncelikle kümeslerimiz yerden yüksek, havadar ,izolasyonlu, belli saatlerde güneş alan vede folluk yerlerinin güzel dizayn edilmiş, altlık olarak ızgara kullanılan modern kümesler olması gerekir.Yetiştiricilerin damızlık bakıcı ve uçurulan kuşların ayrı kümeslerde olması tercih sebebidir bunun çok çeşitli nedenleri vardır.Bakıcı olarak kullandığımız hayvanların sert mizaçta olup damızlığa zarar vermemesi,damızlık kızgın dişilere basıp onlardan kırma avru atmaması,ayrıca daha iştahlı yavru bakmaları için saldığımız bakıcıların kümese hastalık getirebilme riski vardır.Uçum kümesleri veya bizim Çukurovada dolaplar mutlaka ayrı olmalı sökülecek yavrular ayrı gözlerde veya tüneklerde olmalıdır.kümeslerin bulunduğu yerde toprak olması istenilen bir özelliktir helede buraya çim ,semiz otu nane gibi yeşillik ekebilirsek çok güzel olur.
 
Bakıcı faktörü:
 
Hepimizin bildiği üzere en iyi bakıcı cins posta güvercini veya kırıklarıdır.Bu kuşlar doğası gereği yavruya düşkün olur.Bakıcıların sağlık durumu kontrol edilmeli ağıslarında aft,pamuk,morarma,kilo kaybı olanlar,Kanat ve ayaklarında ur olanlar kullanılmamalıdır.Bakıcı kümeslerinde en önemli faktör kuşların salınıp uçurulması ve tekrar kümese girebilmeleri için kümes delikllerinin dizayn edilmesidir.iyi bakıcılar gezer kendileri yayılır bulunduğunuz mevkiye göre sadece buğdayla bile kocaman yavrular uçurabilir.Kümes delikleri sadece girişe açık çıkışa kapalı olursa kuşların kontrolü daha rahat olmaktadır.Bakıcılar bazı zor ırkların yavrularına bakmakta nazlanabilir bunu aşmak hayatında ilk defa o cins güvercin yavrusuna hatta sadece o cins güvercin yavrusuna bakması uygundur.Bakıcıların bir iki yavru hata yapmasına kızmamalı çünkü daha sonradan bu kuşlarda mükemmel bakıcılar çıkabilmekte.Bakıcıların tüm aşılamaları yapılmalı unutulmamalı ki yavruyu ilk 20 gün koruyan maternal antikor bakıcının kursağından gelen ağız sütünde oluşmalıdır.
 
Damızlık faktörü:
 
En önemli faktördür sağlıklı tüm aşılamaları yapılmış damızlıklar seçilmeli.Çok çok zorda kalmadıkça yakın akraba eşlememeliyiz.Kanatlı genetiğinde en güzel yavrular ana hattı ve baba hattı ayrı olarak yetiştirilen sonra sırf istenilen yavruyu elde etmek için çift edilen damızlıkla elde edilmektedir.Sakat yavru veren damızlıkta eşler değiştirilmelidir.Damızlık seçiminde istediğimiz tüm özellikleri gösteren kuşları eşlersek sonuca daha çabuk varırız.
 
Yemleme yem tercihleri:
 
Yetiştiricilikte yine çok önem arzeden bir konudur.
   Damızlıklar için:Damızlık hayvanlar 10 ila 14 günde bir altından yumurta çekilen aslında çok yorulan vede fizyolojisinin kaldıracağından daha çok yük yüklediğimiz hayvanlardır.Damızlıklar özellikle proteince yüksek yemlerle beslenmelidir.Mısır ayçiçeği gibi yemler proteince yüksek olmasına rağmen yağ olarakta çok değerli olduklarından dikkatli verilmelidir.(bütün bezelye türleri ,soya fasülyesi proteince yüksek yağ olarak düşüktür)Damızlıkların yağlanması yumurta verimini düşürür veya durdurur.Ayrıca çok yumurta çekildiği için dişilerde kalsiyum eksikliğine bağlı yumurta felci görülmemesi için kalsiyum desteği şarttır,suda eriyen kalsiyum tabletleri,ymurta kabuğu(yıkanıp kurutulduktan sonra),grid,midye kırığı verilmelidir.Bazı yetiştiriciler yumurta tavuklarına verilen palet yemden vermektedir aşırıya kaçmamak şartıyla dişilere vermekte bencede fayda vardır.Damızlıklar ve bakıcılara elenmiş kırığı olmayan esmer ve sert buğday tercih edilmelidir.Yeleri depoladığımız bölüme fare girmemsi gerekir.
    Bakıcılar için:Bakıcılar özellikle yağlı tanelerle beslenmelidir.Yavruların yuvadan uçmadan yağlanması istenir bu yağın altından çıkan kas aynı vücut gelişticilerin gibi kuvvetli olur.Bakıcıların önünde sürekli buğday bulundurulmalıdır,yavruya kusan bakıcılara küçük mamalıklar içinde ayrıyeten kaliteli karışık verilebilir.Günde bir defa çok olmamak kaydıyla ikinci dönem etlik civciv yemi verilebilir.Bakıcılarada mutlaka kalsiyum takviyesi yapılmalıdır.
 
Verilecek ilaç ve vitaminler:
 
*öncelikle tüm kuşlara sekiz ayda bir veba,senede bir defa salmonella typhi-paratyphi,eğer çevrede problem varsa ömründe bir defa çiçek aşısı yapılmalı.
*ayda bir defa içi parazit ilacı levamisol(levamin,nilverim)verilmeli ,hemen ertesi gün kaliteli bir vitamin(hypramin shock)verilmeli
*yuvadaki yavrulara 5 günlükken tkk (koksidioz,kolibasilloz önleyen  mavi haplar) verilmeli yuva sulanması ilk hafta ishali önlenmeli
*yavrulara 10-17-24 günlükken tricomanas (pamuk) hapları verilmeli(flagyl pirinç tanesi kadar,nidazol aynı)
*yavrulara hergün kolvit türü bira mayalı carnitinli haplar verilmesi yavru gelişimini harika şekilde arttırır.
*üç ört günde bir suda eriyen kalsiyum tabletlerinden verilirse iyi olur.
*15 günde bir vitamin verilebilir.
*Kümesinize gerekmedikçe yabancı güvercin koymamanız tavsiye edilir.Aksi halde güvercinlerinizden yavru alamazsınız. 
*Kuru ortamlarda ,uçuşan toz zerrelerinin olmadığı kümeslerde beslenen ve uçurulan kuşlar, her zaman en sağlıklı olanlardır.
 
GEREDE GÜVERCİNLERİ
Ben Mehmet Çomçalı
Bolu Gerede'liyim. Yaklaşık 15 yıldır aynı damar oyun kuşları beslemekteyim. Sitemde yetiştirdiğim performansa yönelik kuşlarımı sergilemekteyim.

Hepinize iyi seyirler.

PERFORMANS TAKLACILARI

Ülkemizde yetiştirilen en yaygın güvercin ırkıdır. Oyun performans beklentileri yöreden yöreye farklılık arz etmesine rağmen, taklacı güvercinleri genel bir bakış açısıyla detaylı olarak inceleyelim:
Bu ırk dünya üzerinde (kanat sesli taklacı) adı ile tanınmaktadır.Güvercini 1 metre kadar yükseklikten bıraktığınızda bile, yere konarken kanatlardan çıkan ses kulağı doyurucu olmalıdır. Ayrıca kuşu oda içerisinde elden bıraktığınızda yere inerken kafasını hafif öne doğru kıvırıp, ayaklarını açarak iyice germe hali vardır.
OYUN:
Güvercin serbest uçuş esnasında yeryüzüne paralel rotasından çıkarak, yere dik bir açıyla semaya doğru belirli bir mesafe kat eder.Ülkemizde bölgelere göre fişek, sırık, sarma,fışkırma, çekme, fırlama gibi tabirlerle ifade edilen bu hareket esnasında kuş, taklalar atarak seyir zevkini zenginleştirir.Beklenen oyun performansı bu fişekleme hareketidir ve taklalar bu hareketin bir parçasıdır.Oyun karakterlerine göre taklacıları iki başlık altında sınıflandırabiliriz.

HAVA OYUNLU TAKLACILAR (HAVACILAR)
Yüksek semada uçmayı severler,düz uçuşta hafif yükselti kazanarak fişekleme hareketi yaparlar ve 3-4 takla vurduktan sonra uçuşlarına devam ederler.Uçuş sırasında kanatları diklemesine açıp süzülme, kanatları hızla çarparak ses çıkarma gibi durumlar normaldir.

KÜMES ÜSTÜ OYUNLU TAKLACILAR (DAMCILAR)
Daha çok orta semada ve düz olarak uçarlar.Oyunlarını kümes hizası üzerinde farklı yüksekliklerde yapabilirler, ancak yuvaya uzak mesafelerde oyun yapmazlar.Ülkemizde damcı takla özellikli kuşlara ilgi daha fazla olduğu için oyun performans beklentileri de oldukça fazladır.Damcıların performans kriterlerini alt başlıklar halinde maddelersek:

UÇUŞ: Olgunluk evresindeki kuş tek uçurulur.Uçuş yabaniler gibi düz olmalıdır.Ancak uçuş sırasında yabani gibi ani dalış hareketleri uygun görülmez.Yavru kuşlarda oyun açma öncesi görülen kuyruğa basma hareketi olmamalıdır.Kanatları birbirine vurarak ses çıkarma ve açıkta birkaç takla atma durumu damcılar için uygun görülmez. Buluta çıkmak diye tabir edilen çok yüksek semada uçmazlar, daha çok orta semada uçarlar.Uçuş alanları oldukça geniş ve daireseldir.Arada bir gözden kaybolacak kadar geniş bir daire çizebilirler,ancak 30 dakikayı aşan sürede görünmezlerse yuvadan uzak bir yere konup dinlenmiş olabilecekleri akla gelebilir ve kesinlikle kabul görmez.Kuşun ilk kalkıştaki bu serbest uçuş evresi 10 ila 30 dakika arası sürer ve bu evreye (kanat ısıtma evresi) denir.

SEFERE GELMEK: Kanat ısıtan kuş kümes üstüne oyunlarını sergilemek üzere gelmeye başlar.Her geliş ve gelişte gösterdiği oyun performansı (sefer) olarak ifade edilir.Bazı yörelerde kapama, başa girme yada dalış olarak ta ifade edilebilir.Sefer sayısının fazlalığı önemli bir kriterdir.Kuşun sefer aralıklarının kaç dakika olacağı yetiştiriciler arasında farklı görüşlerin olduğu bir tartışma konusudur.Ancak kanaatimiz kısa arlıklarla sefere gelen kuşun fişek mesafesinin kısa olacağı yönündedir.Aynı teoriye göre fişek mesafesi çok uzun olan kuşlarında sefer sayısı az olacaktır.Kanat ısıtıp sefere gelmeye başlıyan bir kuşun 5 ila 15 dakika aralıklarla sefere gelmesi,dinlenmesi için yeterlidir.Sefere geliş esnasında bazı kuşlar kanat kısarak(ancak kanatları gövdeye tam olarak yapıştırmadan) adeta yuvanın üstüne düşmeye başlarlar, bazı kuşlar da hız kesip kümes üstünde duraksıyarak gelirler ve oyuna girerler.Sefere süratle dalış yaparak gelen kuşlar daha çok tercih edilir.Kuşun oyuna bu dalıştan sonra gelebileceği en yakın noktadan başlaması beklenir.Oyuna girdiği en alçak noktaya (çökme mesafesi) denir.Tarifler diz hizası ( 30-60 cm) veya adam boyu (150-200cm) yere gelmek şeklinde de olabilir.Dalışını tamamlayan kuş fişekleme hareketinin başlangıcında takla atıp ara vermeden tırmanışa devam ederse ,başlangıçta atılan taklaya (taban taklası)denir.Taban taklası kuşa artı değer katar. Fişekleme yere tam dik bir açıyla olmalıdır.Açı daralırsa ,örneğin yere 60-70 derecelik bir açıyla fişekleme olursa kuşa değer kaybettirir.Bura da bahsedilmesi gereken önemli bir konu da açının dikliğiyle fişek mesafesi arasındaki ilişkidir. Dar açıyla fişekliyen kuşların fişek mesafesi çok daha uzun olur.Kuşun kaç metre fişeklediğinden bahsetmeden önce nasıl bir açıyla fişeklediğinden bahsetmek daha uygundur.Kuş belirli bir yüksekliğe fişekleyip taklalar atar ve taklalar esnasında kendini bir miktar yukarı çeker, buna (sıçrama) adı verilir.Taklalardan sonra kuş bozmadan fişeğe devam eder.Fişekleme hareketi seri ve süratli olmak zorundadır,kuş kesinlikle gevşememeli ve dik rotasından çıkmamalıdır.Standart bir kuş fişekleme esnasında 3 ila 8 takla atabilir. Performans esnasında takla ve kanat sesleri net duyulmalıdır.Bazı kuşlar fişeklerken aynı zamanda kendi eksenleri etrafında dönerek burgu hareketi yaparlar.Bazıları da gerilmiş pençe gibi ayaklarını hareket ettirerek tırmanma hareketi yaparlar.Bu özellikler oyundaki seyir zevkini artırır.Kuşun toplam fişek uzunluğu da önemlidir.Kuşlar dik açıyla 5 metreden 30 metreye kadar bozmadan fişekliyebilir.Daha önce de bahsettiğimiz gibi fişek mesafesi uçuş süresi ve sefer sayısıyla da bağlantılıdır.Örnek vererek açıklarsak 5-15 dakika arayla sefere gelen bir güvercin 15-30 metre arası bozmadan fişekliyebilir.Fişeğin en üst noktasında vurulan taklaya (bağlama taklası) denilir.Oyunu bağlıyan kuş birkaç metre süzülerek yükseklik kaybeder ve boşaltma hareketini yapar.Hemen yere paralel rotasına girerek seri kanat atışlarıyla kümes üzerinden uzaklaşır.

İNİŞ: Kuş inişini kalktığı yere,kümes üzerine veya önüne yapar.Başka yere konma kesinlikle kabul edilmez.Hatta bazı kuşçular kümes önünü bile kabul etmezler,kuşun direk kümes içine inmesini isterler.Kuş normal sefere gelişinden daha düşük bir süratle gelir,daha az bir mesafe fişekler.Kanatlar daha dar bir açı yapar,kuş askıda kalır.Bacaklar sanki bulunduğu yerden yere yetişecekmiş gibi gerilir.Harmanlama olarak tabir edilen kendini havada tartarak,esneyerek,net ve sesli taklalar atarak alçalır.Kuşun yere ulaşması ne kadar uzun süreli ve ne kadar bol taklalıysa gösterinin finali o kadar güzel olur.
Bu web sitesi ücretsiz olarak Bedava-Sitem.com ile oluşturulmuştur. Siz de kendi web sitenizi kurmak ister misiniz?
Ücretsiz kaydol