Oyun Güvercinleri

Güvercin Eve Nasıl Alıştırılır?

Güvercin Eve Nasıl Alıştırılır?

Yavrular yemlerini yemeye başladıktan itibaren sürekli kanatlarını çırparak uçmaya heveslenirler. İlk uçuşları çok heyecanlı geçer. Mutlaka yanında kendisine rehberlik edecek bir kuşla uçurulmalıdır. Eğer yalnız uçurulursa, ilk uçuşun verdiği heyecanla yuvasını kaybedebilir. Kuşçular arasında bu olaya tezime adi verilir. Bu tür durumlarda yavrunun uçuşu iyi takip edilerek yerde bulunan kuşlarla pırıltı vermek gerekir. Pırıltı, ışıl anlamını ifade etmesine rağmen, Bu camiada yerde bulunan kuşları hafifçe ürkütüp, aynı noktaya konmalarını sağlamak demektir. Yavrular genellikle gruplar halinde uçurulurlar. Uçuşları anındaki hareketleri büyük bir dikkatle izlenir. Bu anda aranan özellik; uçma hevesli oluşları aynı zamanda seri ve süratli uçuş hareketleridir. 

Kaliteli bir yavrunun uçuşunu profesyonel kuşçular hemen fark ederler. Birkaç kez uçurulduklarında hava hâkimiyetini çok iyi kazanırlar. Oyuncu bir kuş olduklarını uçuşlarıyla ispat ederler. Kendilerini çok yükseklere çekerek yalnız uçmayı tercih ederler. Sürekli takla atabilmenin ön hazırlıklarını yaparlar. Her uçuşunda bu olayı daha da geliştirerek takla atmasını öğrenirler. Takla atmasını öğrendikten sonra seri olarak takla atmaya başlarlar. 

Seri takla vuruşları sırasında adeta sarhoşluk dönemi geçirirler. Kuşçular arasında buna sertlik dönemleri denir. Yavrular bu dönemlerinde bol, bol uçurulmalıdır. Aksi halde takla sarhoşluğundan kurtulamazlar. Bu sertlik dönemlerinde yerden hiç kus gösterilmeyerek yalnız uçurulup, uçuş cesaretleri artırılır.Süratli uçuş özelliği kazanırlar.Kümesin önüne seri dalışlar yararak oyun hazırlıklarına başlarlar.Havada yoruldukları sezildiği an, alttan pırıltı göstererek rehberlik yapılmalıdır 

 

Kusçular rehberlik hareketini ne kadar sistemli yaparlarsa, yavrular o derecede terbiye edilmis olurlar.
Kuşlar çok aç uçurulmamalıdır. Havada yorulup yere indikleri zaman kesinlikle hemen yem ve su içmelerine fırsat verilmemelidir. Çok yorgun ve bitkin durumda yere inen kuşların hemen su içmeleri durumunda ölümlerine sebep olabiliriz. Bu durum hepimizin bildiği gibi bütün canlılar için geçerli bir olaydır. Kursakları dolu olarak uçurulan kuşlardan randıman almak mümkün değildir. Terbiye etmenin yolu yemlerini zamanın da ve orantılı olarak yedirmekle mümkündür. Oyun yapmaya başlamış bir kuşu, yere indiği zaman biraz
dinlendirip, yemini yedirdikten sonra, esiyle birlikte yuvasına kapatmalıyız. Başıboş gezmeleri durumunda performansları düşer. Bilhassa esinden uzak tutulmamalıdır. Eş tutarak yavru yapmalarına fırsat verilmelidir.
Çünkü kaliteli Kuşun yumurta ve yavru dönemlerinde gerçek notu verilir. Profesyonel Kusçular, yavru yumurta dönemi geçirmeyen kuşların yarışmalara katılımını uygun görmezler. Yavru ve yumurta dönemlerinde performanslarını artırmayan kuşları, damızlık olarak seçmezler. Hatta yuvalarından uzaklaştırma yolları ararlar. Oyun yapmaya başlamış kuşlarımızı, belli bir zaman diliminde uçurmaya gayret etmeliyiz. Bu durum fiziki yapılarıyla da yakinen ilgilidir. Bilhassa tüy dönemlerinde kesinlikle uçurulmamalıdır. Sıhhatli uçuşa hazır oldukları an, günde "bir defa, iki günde bir defa, hatta üç günde bir defa uçurulabilirler. Uçmaları için hangi zaman dilimi seçilmiş ise, ona mutlaka uyulmalıdır. Uçuş saatleri de ayni şekilde ayarlanmalıdır, Adeta Ogün, o saat geldiği zaman kus ben uçacağım demelidir. Kuşun bence en profesyonelce uçurulma sekli budur.. 

 

GEREDE GÜVERCİNLERİ
Ben Mehmet Çomçalı
Bolu Gerede'liyim. Yaklaşık 15 yıldır aynı damar oyun kuşları beslemekteyim. Sitemde yetiştirdiğim performansa yönelik kuşlarımı sergilemekteyim.

Hepinize iyi seyirler.

PERFORMANS TAKLACILARI

Ülkemizde yetiştirilen en yaygın güvercin ırkıdır. Oyun performans beklentileri yöreden yöreye farklılık arz etmesine rağmen, taklacı güvercinleri genel bir bakış açısıyla detaylı olarak inceleyelim:
Bu ırk dünya üzerinde (kanat sesli taklacı) adı ile tanınmaktadır.Güvercini 1 metre kadar yükseklikten bıraktığınızda bile, yere konarken kanatlardan çıkan ses kulağı doyurucu olmalıdır. Ayrıca kuşu oda içerisinde elden bıraktığınızda yere inerken kafasını hafif öne doğru kıvırıp, ayaklarını açarak iyice germe hali vardır.
OYUN:
Güvercin serbest uçuş esnasında yeryüzüne paralel rotasından çıkarak, yere dik bir açıyla semaya doğru belirli bir mesafe kat eder.Ülkemizde bölgelere göre fişek, sırık, sarma,fışkırma, çekme, fırlama gibi tabirlerle ifade edilen bu hareket esnasında kuş, taklalar atarak seyir zevkini zenginleştirir.Beklenen oyun performansı bu fişekleme hareketidir ve taklalar bu hareketin bir parçasıdır.Oyun karakterlerine göre taklacıları iki başlık altında sınıflandırabiliriz.

HAVA OYUNLU TAKLACILAR (HAVACILAR)
Yüksek semada uçmayı severler,düz uçuşta hafif yükselti kazanarak fişekleme hareketi yaparlar ve 3-4 takla vurduktan sonra uçuşlarına devam ederler.Uçuş sırasında kanatları diklemesine açıp süzülme, kanatları hızla çarparak ses çıkarma gibi durumlar normaldir.

KÜMES ÜSTÜ OYUNLU TAKLACILAR (DAMCILAR)
Daha çok orta semada ve düz olarak uçarlar.Oyunlarını kümes hizası üzerinde farklı yüksekliklerde yapabilirler, ancak yuvaya uzak mesafelerde oyun yapmazlar.Ülkemizde damcı takla özellikli kuşlara ilgi daha fazla olduğu için oyun performans beklentileri de oldukça fazladır.Damcıların performans kriterlerini alt başlıklar halinde maddelersek:

UÇUŞ: Olgunluk evresindeki kuş tek uçurulur.Uçuş yabaniler gibi düz olmalıdır.Ancak uçuş sırasında yabani gibi ani dalış hareketleri uygun görülmez.Yavru kuşlarda oyun açma öncesi görülen kuyruğa basma hareketi olmamalıdır.Kanatları birbirine vurarak ses çıkarma ve açıkta birkaç takla atma durumu damcılar için uygun görülmez. Buluta çıkmak diye tabir edilen çok yüksek semada uçmazlar, daha çok orta semada uçarlar.Uçuş alanları oldukça geniş ve daireseldir.Arada bir gözden kaybolacak kadar geniş bir daire çizebilirler,ancak 30 dakikayı aşan sürede görünmezlerse yuvadan uzak bir yere konup dinlenmiş olabilecekleri akla gelebilir ve kesinlikle kabul görmez.Kuşun ilk kalkıştaki bu serbest uçuş evresi 10 ila 30 dakika arası sürer ve bu evreye (kanat ısıtma evresi) denir.

SEFERE GELMEK: Kanat ısıtan kuş kümes üstüne oyunlarını sergilemek üzere gelmeye başlar.Her geliş ve gelişte gösterdiği oyun performansı (sefer) olarak ifade edilir.Bazı yörelerde kapama, başa girme yada dalış olarak ta ifade edilebilir.Sefer sayısının fazlalığı önemli bir kriterdir.Kuşun sefer aralıklarının kaç dakika olacağı yetiştiriciler arasında farklı görüşlerin olduğu bir tartışma konusudur.Ancak kanaatimiz kısa arlıklarla sefere gelen kuşun fişek mesafesinin kısa olacağı yönündedir.Aynı teoriye göre fişek mesafesi çok uzun olan kuşlarında sefer sayısı az olacaktır.Kanat ısıtıp sefere gelmeye başlıyan bir kuşun 5 ila 15 dakika aralıklarla sefere gelmesi,dinlenmesi için yeterlidir.Sefere geliş esnasında bazı kuşlar kanat kısarak(ancak kanatları gövdeye tam olarak yapıştırmadan) adeta yuvanın üstüne düşmeye başlarlar, bazı kuşlar da hız kesip kümes üstünde duraksıyarak gelirler ve oyuna girerler.Sefere süratle dalış yaparak gelen kuşlar daha çok tercih edilir.Kuşun oyuna bu dalıştan sonra gelebileceği en yakın noktadan başlaması beklenir.Oyuna girdiği en alçak noktaya (çökme mesafesi) denir.Tarifler diz hizası ( 30-60 cm) veya adam boyu (150-200cm) yere gelmek şeklinde de olabilir.Dalışını tamamlayan kuş fişekleme hareketinin başlangıcında takla atıp ara vermeden tırmanışa devam ederse ,başlangıçta atılan taklaya (taban taklası)denir.Taban taklası kuşa artı değer katar. Fişekleme yere tam dik bir açıyla olmalıdır.Açı daralırsa ,örneğin yere 60-70 derecelik bir açıyla fişekleme olursa kuşa değer kaybettirir.Bura da bahsedilmesi gereken önemli bir konu da açının dikliğiyle fişek mesafesi arasındaki ilişkidir. Dar açıyla fişekliyen kuşların fişek mesafesi çok daha uzun olur.Kuşun kaç metre fişeklediğinden bahsetmeden önce nasıl bir açıyla fişeklediğinden bahsetmek daha uygundur.Kuş belirli bir yüksekliğe fişekleyip taklalar atar ve taklalar esnasında kendini bir miktar yukarı çeker, buna (sıçrama) adı verilir.Taklalardan sonra kuş bozmadan fişeğe devam eder.Fişekleme hareketi seri ve süratli olmak zorundadır,kuş kesinlikle gevşememeli ve dik rotasından çıkmamalıdır.Standart bir kuş fişekleme esnasında 3 ila 8 takla atabilir. Performans esnasında takla ve kanat sesleri net duyulmalıdır.Bazı kuşlar fişeklerken aynı zamanda kendi eksenleri etrafında dönerek burgu hareketi yaparlar.Bazıları da gerilmiş pençe gibi ayaklarını hareket ettirerek tırmanma hareketi yaparlar.Bu özellikler oyundaki seyir zevkini artırır.Kuşun toplam fişek uzunluğu da önemlidir.Kuşlar dik açıyla 5 metreden 30 metreye kadar bozmadan fişekliyebilir.Daha önce de bahsettiğimiz gibi fişek mesafesi uçuş süresi ve sefer sayısıyla da bağlantılıdır.Örnek vererek açıklarsak 5-15 dakika arayla sefere gelen bir güvercin 15-30 metre arası bozmadan fişekliyebilir.Fişeğin en üst noktasında vurulan taklaya (bağlama taklası) denilir.Oyunu bağlıyan kuş birkaç metre süzülerek yükseklik kaybeder ve boşaltma hareketini yapar.Hemen yere paralel rotasına girerek seri kanat atışlarıyla kümes üzerinden uzaklaşır.

İNİŞ: Kuş inişini kalktığı yere,kümes üzerine veya önüne yapar.Başka yere konma kesinlikle kabul edilmez.Hatta bazı kuşçular kümes önünü bile kabul etmezler,kuşun direk kümes içine inmesini isterler.Kuş normal sefere gelişinden daha düşük bir süratle gelir,daha az bir mesafe fişekler.Kanatlar daha dar bir açı yapar,kuş askıda kalır.Bacaklar sanki bulunduğu yerden yere yetişecekmiş gibi gerilir.Harmanlama olarak tabir edilen kendini havada tartarak,esneyerek,net ve sesli taklalar atarak alçalır.Kuşun yere ulaşması ne kadar uzun süreli ve ne kadar bol taklalıysa gösterinin finali o kadar güzel olur.